เรื่องเล่าบนแท็กซี่ ภาค 3

.

หลังหยุดยาว ก็เป็นปกติที่จำนวนรถบนท้องถนนจะหนาแน่นเป็นพิเศษ

.

เช่นเคย ผมยังคงนั่งแท็กซี่ไปทำงานเป็นปกติ

.

เพราะการเรียกแท็กซี่ในปัจจุบันไม่ได้ลำบากเหมือนแต่ก่อนแล้ว แค่เรากดมือถือ ก็มารับถึงหน้าบ้านได้เลย อีกทั้ง สะดวกดี ไม่ต้องหาที่จอด และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ สามารถทำอะไรกลายๆ อย่าง ระหว่างการเดินทาง

.

"วันนี้ ถนนหน้าหมู่บ้านพี่รถติดมากนะครับ ถ้าเราเลี้ยวขวาตามทางปกติ เพื่อไปออกถนนใหญ่ ผมว่า ติดยาวแน่นอนครับ"

.

คนขับแท็กซี่ รบกวนผมอีกแล้ว เหมือนเดิมกับที่ผมเคยเล่าใน 2 โพส ก่อนหน้านี้เด๊ะ และทำให้ผมไม่บรรลุอัตถประโยชน์ของการนั่งแท๊กซี่อีกแล้ว

.

"เราลองไปออกด้านหลังซอยไหมครับ แล้วไปหาที่ยูเทิร์น วนขึ้นวงแหวน แล้วค่อยเข้าเส้นทางปกติ อ้อมหน่อย แต่น่าจะเร็วกว่า"

.

คนขับหนุ่มอายุยี่สิบปลายๆ แนะนำเส้นทางกับผม

.

ทางที่ว่ามา เป็นเส้นทางที่ผมก็ยังไม่เคยไปเลย

ก็ไม่รู้ว่ามันจะเวิร์คอย่างที่น้องคนขับว่าไหม

.

เพราะหลายครั้งที่โชเฟอร์แนะนำ มันมีน้อยครั้ง ที่จะเวิร์ค จริงๆ

บ้างก็เสนอ เพื่อให้ตัวเองขับสบาย ทำรอบได้เยอะ ไม่เจอรถติด หรือ เลือกทางที่ตัวเองถนัดมากกว่า ฯลฯ

.

แต่ด้วยนิสัยที่ความอยากรู้เป็นทุนเดิม ผมจึงตอบกลับไปว่า

.

"ตามนั้นเลยครับ ลองดู จะได้รู้ไว้ ว่ามันดีไม่ดี"

.

จากนั้น คนขับก็หักพวงมาลัย มุ่งไปย่งเส้นทางท้ายซอย ซึ่งอ้อมเล็กน้อย ระหว่างทาง น้องเค้าก้ชวนคุยไปเรื่อย

.

"ช่วงวันหยุด พี่ได้ไปเที่ยวที่ไหนไหมครับ?"

.

"ไม่อ่ะครับ ผมอยู่บ้านตลอดเลย" ผมตอบ

.

"ดีแล้วครับพี่ คนออกต่างจังหวัดกันเยอะมากเลย ผมเองก็กลับบ้านต่างจังหวัดมาครับ ปกติแค่ชั่วโมงกว่าๆ เอง นี่ใช้ไปเกือบ 6 ชั่วโมง"

.

"โห นานมากเลยนะครับ แต่ก็ยังดีนะได้ไปเยี่ยมครอบครัว"

.

"ครับ แต่ต่อไปก็ได้ไปอยู่ยาวละครับ เพราะผมจะเลิกขับแท็กซี่ กลับบ้านเกิดแล้วครับ"

.

"อ้าว ทำไมล่ะครับ ช่วงโควิดงานน้อยลง เลยกลับชั่วคราวรึ"

.

"เปล่าครับพี่ ว่าจะกลับถาวรเลย ที่จริง ผมขับแท็กซี่มาหลายปีแล้วครับ เพราะไม่ชอบทำงานออฟฟิศ ชอบงานอิสระมากกว่า"

.

"ที่นี้ ผมมองอนาคตแล้ว ผมว่าต่อไป น่าจะทำมาหากินได้ยากขึ้นครับ"

.

"อีกไม่กี่ปี กทม. ก็จะมีโครงข่ายรถไฟฟ้าทั่วถึง พอระบบขนส่งมวลชนขยายตัว ลูกค้าเราก็น่าจะใช้บริการตรงนั้นมากขึ้น ผมเลยคิดว่าอีกหน่อย เค้าก็คงลดจำนวนแท็กซี่ลงด้วยครับ"

.

"ส่วนงานขนของ ตอนนี้ระบบโลจิสติกส์เอกชน ก็มีเยอะมากครับพี่ งานมันก็น่าจะน้อยลง"

.

"แล้วกลับบ้านจะไปทำไรครับ?" ผมถามต่อ

.

"พอดีมีที่มีทางน่ะครับ เลยว่าจะไปเลี้ยงไก่ ช่วงโควิดมา 2-3 เดือนนี้ ผมกลับไปอยู่บ้าน เลยลองศึกษามาสักพักละครับ มีญาติเป็นเกษตรกรด้วย แล้วก็ดูยูทูปด้วย เลยพอจะคำนวณได้ว่าถ้าจะให้คุ้มทุน และทำกำไรได้คงต้องเลี้ยงจำนวนมากๆ"

.

"ใจจริงก็อยากจะสร้างความแตกต่างด้วยครับ คือ ไก่ที่เลี้ยงอยากให้เป็นวัตถุดิบที่คุณภาพดี เลยว่าจะเลี้ยงแบบออแกนิก กับเลือกอาหารไก่ดีหน่อยครับ"

.

"ตอนนี้มีจุดที่ติดขัดหน่อย คือ ตลาดแถวบ้านจะรับไหม เพราะอย่างคนกรุงเทพ เค้าจะรู้ว่าคุณภาพวัตถุดิบที่ดีต่อสุขภาพเป็นไง เค้าก็จะเลือกคัดสรร แต่แถวบ้านผมเค้าไม่รู้ความแตกต่างตรงนี้ และ เคยชินกับของเดิมๆ ที่ราคาถูกน่ะครับ"

.

"อันนี้ คิดว่าคงต้องลองศึกษานิสัยเค้าเพิ่มแล้วเข้าใจเขาเยอะๆ ครับ กลัวขายไม่ได้ 555"

.

คุยไปสักพัก ผมก็ถึงที่หมายอย่างรวดเร็ว เพราะเส้นทางที่เขาแนะนำ มันเวิร์คมาก เราจึงได้สนทนาแค่ช่วงสั้นๆ แค่นั้น

.

"ของพี่ลงตรงสะพานลอยนี้ใช้ไหมครับ ตัดบัตรนะครับ ขอบคุณมากครับพี่"

.

ผมคงไม่มีโอกาสรู้ว่า ความฝันครั้งใหม่อาชีพใหม่ของเขา มันจะประสบความสำเร็จหรือเปล่า

.

แต่น้องเค้า ก็แสดงให้เห็นว่า เขารู้จักตัวเองพอสมควร ว่ามี passion ยังไง มีจุดแข็งจุดอ่อนแบบไหน

.

นอกจากนี้ ยังมีการมองปัจจัยภายนอกและคาดการณ์ถึงสิ่งที่อาจจะเกิด ไม่ว่าจะเป็นลูกค้า และสภาพการแข่งขันแล้ว

.

ไม่ว่า สิ่งที่เขาเลือกจะผิดหรือถูกในสายตาใคร

แต่ถ้าสัญชาตญาณของเขา มันบอกอย่างนั้น ก็ต้องลองทำมันไปเลยครับ!

.

วิสัยทัศน์ (Vision) มันก็แบบนี้แหละ ของใครของมัน

.

"เดี๋ยวถ้ารถมันติด ก็หาเส้นทางใหม่เอาอีกที"