นิทานเด็กยังสอนผู้ใหญ่ได้ หากค่อยๆอ่านและคิดตามไป อย่างเช่น เรื่องลมกับพระอาทิตย์ ก็เป็นเรื่องที่สอนภาวะผู้นำได้ดี ไม่แพ้หลักการใดเลย
หากท่านใดลืมเนื้อหา เพราะเลยวัยเด็กมาเนิ่นนานแล้ว ผมก็ขอช่วยทวนคร่าวๆ ดังนี้ คงไม่ว่ากันนะครับ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ลมได้ทักทายพระอาทิตย์ว่า
"เกลอเอ๋ย วันนี้อากาศปลอดโปร่ง เรามาหาอะไรทำฆ่าเวลากัน"
พร้อมบอกให้พระอาทิตย์ มองไปที่นักเดินทางที่สวมชุดคลุม
"เราสองคนมาแข่งกัน ใครทำให้ชุดคลุมของชายนั้นหลุดออกจากตัวได้ ก็ถือว่าผู้นั้น มีอำนาจมากกว่าละกัน"
หลังตกลงกัน ลมเริ่มก่อนและใช้พลังของตัวเอง เป่าไปยังชายนักเดินทาง หมายให้เสื้อคลุมปลิวออกจากร่างชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว
แม้ตัวนักเดินทาง เซตามแรงลม แต่เขายังฝืนเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ เพื่อต้านมัน ลมก็ยิ่งเป่าให้แรงขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้เขายอมสยบ แต่ไม่ว่าอย่างไร สองมือของเขายิ่งดึงเสื้อไว้แน่น ไม่ให้ถูกพัดปลิว สุดท้าย ลมก็หมดความพยายาม
"ตาฉันบ้าง"
พระอาทิตย์บอกกับลม ก็จะเริ่มใช้พลังของตน ส่องแสงแดดอ่อนๆ ให้อากาศอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ทีละนิดๆ เมื่อนักเดินทางก็รู้สึกตัวว่าอากาศร้อน หากยังใส่เสื้อคลุมต่อไปคงไม่ไหว จึงถอดเสื้อคลุมออก สุดท้าย พระอาทิตย์จึงเป็นฝ่ายชนะลมในที่สุด
เรื่องนี้ได้จบลง พร้อมคำสอน
“ความอ่อนโยน และการโน้มน้าว ย่อมได้ผลดีกว่าการใช้ความแข็งกร้าวและอำนาจเข้าข่ม”
ถึงตรงนี้ พอได้คำตอบไหมครับ ว่าหัวหน้าที่ดี ควรเป็นแบบไหน?
...พัดกรรโชก ดุดัน เด็ดขาดแบบลม หรือ ต้องอ่อนโยนและโน้มน้าวแบบพระอาทิตย์?
หลุมพรางของการเป็นหัวหน้าที่ดี มักเกิดเพราะการเลือกแบบใดแบบหนึ่ง
เพราะแท้จริง ไม่มีคำตอบตายตัว มีแต่คำว่า เหมาะกับสถานการณ์เท่านั้น
การโน้มน้าวแบบพระอาทิตย์ เป็นสิ่งจำเป็น เพื่อจูงใจทีมงาน และสร้างบรรยากาศการทำงานที่ดี เช่น การสื่อสารเป้าหมาย เพื่อให้สมาชิกยอมรับ เกิดความท้าทาย ผูกพันกับเป้านั้น และอยากเดินทางไปสู่เป้าหมาย หรือ การกระตุ้น เพื่อให้เขารู้สึกตัว (awareness) อยากพัฒนาตนเองอย่างเต็มใจ
แต่ในบทที่ต้องควบคุม จัดการ การใช้ความเด็ดขาด เช่น การลงโทษพนักงานที่ผิดกฎ ทำงานไม่ถึงเป้าบ่อยครั้ง หรือ เป็นพิษร้ายของทีม
ความเด็ดขาดแบบลม ดูจะใช้การได้ดีกว่า เพราะ รวดเร็ว และเด็ดขาด ก่อนที่ปัญหาจะลุกลามและทำลายความเป็นทีมและเป้าหมายที่ต้องทำ
ดังนั้น “ความอ่อนโยน และการโน้มน้าว ย่อมได้ผลดีกว่าการใช้ความแข็งกร้าวและอำนาจเข้าข่ม”
จึงเป็นคำสอนที่ต้องปรับใช้ให้ถูกสถานการณ์ด้วยจึงจะพาทีมไปสู่เป้าหมายได้
เมื่อใช้ทั้งสองวิธีให้เป็นและชำนาญ ทีมก็เกิดผลงานไปพร้อมๆกับ บรรยากาศที่ดี หรือ ที่เรียกว่า "High Performance Environment" ครับ
ลองอ่านนิทานเรื่องอื่นของลูกๆ หรือ หลานๆ เพิ่ม และถ้าได้ไอเดียในการทำงานเพิ่ม ลองมาคุยกันครับ :)
การพัฒนาความคิดและจิตใจตัวเอง คือ การนำตัวเอง (Lead Others) เพื่อบริหารจัดการทีมให้เกิดสภาพแวดล้อมที่ส่งเสริมการทำงานที่ดี สร้างความผูกพันในทีมงาน (High Performance Environment & Engagement)
รายละเอียดหลักสูตร Leadership Development คลิกContent: อนิรุทธิ์ ตุลสุข
 |
|
Aniruth Tulsuk (อนิรุทธิ์ ตุลสุข)
Sr. Consultant & Facilitator-CFG
M.A. Industial and Organizaional Psychology, Thammasat University
Former Learning & Development Manager, FMCG/Property Interesting Areas:
Startup Business, Leadership Development, Behavioral Change,Trait & Personality, Visual Thinking |
คุณมักได้ยินคำแนะนำมากมายเกี่ยวกับการเป็นผู้นำที่ดี เช่น ต้องรับฟังให้เยอะพูดให้น้อย ต้องเข้าอกเข้าใจ ต้องพัฒนาเรียนรู้ตลอดเวลา ต้องมีเหตุผล ต้องแสดงความรับผิดชอบและทำให้งานสำเร็จ สิ่งต่างๆเหล่านี้ ล้วนเป็นการกระทำที่ดีทั้งนั้น แต่รู้ไหมว่า จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคุณทำสิ่งข้างต้นเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเกินไป
ถ้าพูดว่าการทำงานหลักๆของผู้บริหาร หรือหัวหน้า คือการสื่อสาร ภาพในหัวของหลายคนก็จะมีภาพว่าหัวหน้าต้อง present ได้เก่ง โน้มน้าวหรือ พูดได้รู้เรื่อง ซึ่งก็นับว่า จริง แต่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น เพราะผู้บริหารมีหน้าที่ต้องบริหารคนให้ทำงานให้บรรลุเป้าหมายให้ได้ ดังนั้นการสื่อสารของหัวหน้าจึงมีหลากหลายมิติ โดยถ้าแยกแบบคร่าวๆ ก็จะมีอยู่ 3 มิติ ดังนี้
จากที่เคยพูดถึงว่าทักษะสำคัญของหัวหน้าคือการสื่อสาร ซึ่งมีหลากหลายวัตถุประสงค์ ในโพสนี้ ขออธิบายการสื่อสารที่เป็นจุดเริ่มต้นของการทำงาน คือ”การสั่งงาน” ซึ่งดูแล้วเหมือนกับเรื่องง่ายๆ ที่ใครๆก็น่าจะสั่งงานได้ แต่หัวใจสำคัญคือ
หลายคนรู้สึกว่าหัวหน้าไม่เห็นทำงานอะไรเลย ได้แต่สั่งงานแล้วก็ตามงาน แถมหัวหน้าบางคนก็ตามแบบจิกๆ อีกต่างหาก ทำแบบนี้หัวหน้าทำถูกหรือไม่? ที่นี่เรามาดูหน้าที่หลักๆของหัวหน้าว่าเขาต้องทำอะไรบ้าง
Catfish Effect (เอฟเฟกต์ปลาดุก) คือผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการมีคู่แข่งที่มีแข็งแกร่งเข้ามา จนทำให้คู่แข่งที่อ่อนแอ มีการพัฒนาตนเองให้ดีขึ้น แนวคิดนี้เกิดขึ้นจากอะไร? และนำมาใช้เพื่อกระตุ้นความกระตือรือร้นของพนักงานและเพิ่มประสิทธิภาพของพนักงาน ได้อย่างไร? มารู้กันจาก blog นี้
หัวหน้าแต่ละคนบริหารต่างกัน ส่วนหนึ่งเกิดจาก "ค่านิยมส่วนบุคคล" (Personal Values) ซึ่งก็คือ ความเชื่อที่เกิดจากประสบการณ์ ที่หล่อหลอม เรียนรู้ และยึดถือ ความเชื่อนั้นว่าเป็นจริง เป็นสิ่งที่ดีสำหรับชีวิตตัวเอง โดยทั่วไปค่านิยมส่วนบุคคลนั้น มี 2 ระดับ คือ
